ποδηλατική διάσχιση Πελοποννήσου, το οδοιπορικό

700 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΓΥΡΙΖΩ ΤΟ ΠΕΤΑΛΙ 

ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΛΙ

...τελικά διήνυσα 786 χιλιόμετρα...

γράφει ο Νίκος Β.

- Πέμπτη 04 Αυγούστου. Διάλεξα αυτή την ιστορική ημέρα για να ξεκινήσω κάτι που  θα επιχειρούσα για πρώτη φορά στην ζωή μου. Το εμπνεύστηκα από τον γείτονά μου Βαγγέλη, είχα όμως δει αρκετούς ξένους ποδηλάτες που περιδιάβαιναν την Ελλάδα, θαυμάζοντάς τους για το θάρρος και την οργάνωσή τους. 

Βοτανικός Αττικής - Άργος Αργολίδος με 8 κιλά αποσκευές + νερό, σε συνθήκες καύσωνα. Απόσταση 142 χμ με μέση ταχύτητα 20,7 χμ/ώρα. Το σώμα καθόταν καλά στην σέλα και το πετάλι γύριζε ασταμάτητα. Αποτέλεσμα να ξεπεράσω το ψυχολογικό φράγμα της μέσης ταχύτητας των 20 χμ/ώρα και να φθάσω χωρίς πολλές στάσεις στο καυτό Άργος, διανύοντας την απόσταση σε 06 ώρες 50 λεπτά. 

Άργος Άγιος Πέτρος

- Παρασκευή 05 Αυγούστου. Άργος - Τρίπολη - Καλαμάτα - Κορώνη, ξανά σε συνθήκες καύσωνα. Απόσταση 185 χμ, με μέση ταχύτητα 18,2 χμ/ώρα. Φυσιολογική φθορά του σώματος από την κόπωση της πρώτης μέρας, αλλά και της πρωινής ανάβασης του Κολοσούρτη για Τρίπολη. Στην φθορά προστέθηκε και η μεγαλύτερη απόσταση που είχα κάνει στην ζωή μου έως σήμερα, αφού ποδηλάτησα καθαρό χρόνο 10 ώρες 11 λεπτά. Το βράδυ συνάντησα στην πανέμορφη Κορώνη τον φίλο μου Γιώργο και κάναμε μία εγκάρδια συζήτηση όπως πάντοτε για πολλά θέματα που απασχολούν την πατρίδα μας.

ανάβαση Κολοσούρτη

το ενεργειακό κέντρο της Πελοποννήσου στην Μεγαλόπολη

Κορώνη, το τερπνόν μετά του ωφελίμου

Κορώνη φυσικό κάλος και παράδοση

Κορώνη από ψηλά

Κορώνη σοκάκι

- Σάββατο 06 Αυγούστου. Κορώνη Μεσσηνίας - Καλαμάτα - Άγιος Νικόλαος μεσσηνιακής Μάνης. Απόσταση 101 χμ, με μέση ταχύτητα 17,5 χμ/ώρα. Γοητευμένος από την Κορώνη και εξαιτίας της επικινδυνότητας του δρόμου έως την Μεσσήνη οδηγώ περισσότερο τουριστικά απολαμβάνοντας την ομορφιά της διαδρομής. Συνειδητά λουφάρω αφού πρέπει να ανασυγκροτήσω τις σωματικές μου δυνάμεις εν όψει της αυριανής υπερ - διαδρομής, πίσω στην Αργολίδα. Ποδηλάτησα καθαρό χρόνο 05 ώρες 51 λεπτά. Στον παραδοσιακό Άγιο Νικόλαο συναντώ τον γείτονά μου Βαγγέλη και γνωρίζω για πρώτη φορά την εξαιρετική οικογένειά του απολαμβάνοντας την φιλοξενία τους. Ακόμη και απογευματινό μπάνιο σε πανέμορφη βραχώδη ακτή έκανα, το μοναδικό θαλάσσιο μπάνιο στο οδοιπορικό. Ακόμη και σε πανηγύρι στο ορεινό χωριό Άγιος Νίκων με πήγαν, κάνοντάς με να αμφιβάλλω για το εάν θα μπορούσα την επόμενη ημέρα να επιτύχω τον σκοπό μου να επιστρέψω στο Άργος. Χάρις στο πείσμα μου όμως να φανώ συνεπής στο πρόγραμμά μου αγνόησα την φωνή της λογικής αλλά και του Βαγγέλη, που μου φώναζε να ελαττώσω τα αυριανά χιλιόμετρα διανυκτερεύοντας κάπου στην Αρκαδία.

Καλαμάτα υπό τον Ταϋγετο

αναχωρώντας από Κορώνη

Καλαμάτα παραλία

ανατολική Μάνη

      

ορεινή Μάνη προς Καρδαμύλη

ακτή της ανατολικής Μάνης

άλλη μία ακτή της μεσσηνιακής Μάνης

- Κυριακή 07 Αυγούστου. Αποβραδίς μου είχε σφηνωθεί η ιδέα όχι μόνο να μην ελαττώσω την ποδηλατική απόσταση επιστρέφοντας στην Αργολίδα, αλλά αντίθετα να την αυξήσω επιστρέφοντας από Σπάρτη και όχι από Καλαμάτα! Έτσι ξεκινώ πρωί και κάνω για πρώτη φορά στην ζωή μου την διαδρομή Άγιος Νικόλαος Μάνης - Οίτυλο - Αρεόπολη - Γύθειο - Σπάρτη - Τρίπολη - Άργος. Απόσταση 215 χμ σε 12 ώρες 42 λεπτά, με μέση ταχύτητα 17,0 χμ/ώρα. Διέσχισα τους νομούς Μεσσηνιας, Λακωνίας, και Αρκαδίας, καταλήγοντας ξανά στο Άργος Αργολίδος. Για να καταφέρω να καταρρίψω το νέο αυτό προσωπικό ρεκόρ επιστράτευσα όλες μου τις ψυχικές δυνάμεις κάνοντας περισσότερες στάσεις ανεφοδιασμού, αλλά κυρίως αποδέχθηκα πως θα φθάσω βράδυ στον προορισμό μου. Έκανα το παν για να κατέβω τον Κολοσούρτη με το τελευταίο φως της ημέρας και τα κατάφερα. Δυστυχώς ο τερματισμός μου στο Άργος έγινε νύκτα επιστρατεύοντας όλα τα ποδηλατικά φώτα που είχα μαζί μου, καθώς και τον φακό κεφαλής για να βλέπω τις λακούβες. Τέλος καλό!

Η γενέτειρα του πατρός Κολοκοτρώνη

                             

ορεινή ανατολική Μάνη

ή ταν ή επί τας

Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης Αρεόπολη

δις ις Σπάρτα

Αρεόπολη εκδόσεις Δημακόγιαννη

εκεί έζησα 4 μήνες στρατιωτικής θητείας

- Δευτέρα 08 Αυγούστου. Αφού ξεκουράστηκα ικανοποιητικά στο γνώριμο από την Πέμπτη ξενοδοχείο στο Άργος, ξεκίνησα χωρίς χρονική πίεση για να διανύσω τα τελευταία 143 χιλιόμετρα της επιστροφής στον Βοτανικό. Ποδηλάτησα 08 ώρες 14 λεπτά με με μέση ταχύτητα 17,4 χμ/ ώρα, αρκετά αργότερα από τα 20,7 χμ/ώρα της πρώτης ημέρας του οδοιπορικού. Στην καθυστέρηση αυτή έπαιξε ρόλο και η παράκαμψη στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών την κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού, κάτι που έπρεπε να κάνω για πρώτη φορά στην ζωή μου. Η μοίρα τα έφερε έτσι που να επισκεφθώ τις Μυκήνες έστω και με ποδήλατο δυσχεραίνοντας το ήδη βεβαρυμένο πρόγραμμά μου της πέμπτης συνεχόμενης ποδηλατικής ημέρας. 

κάστρο Λάρισα στο Άργος

τελικός έλεγχος αποσκευών

έτοιμος για την τελική ευθεία

Μυκήνες

παλάτι Μυκηνών

Μυκήνες ιστορική βόμβα

κατάστημα σουβενίρ του Κώστα στις Μυκήνες

η Ελλάς στο απόσπασμα από τους ίδιους τους Έλληνες

ο ισθμός ή για κάποιους "το αυλάκι"

η τεχνολογία συναντά την παράδοση

η τεχνολογία σκέτη, Μότορ Όϊλ 

κεφαλαιοκράτης με τα όλα του

απόκρυφη ακτή Κακιά Σκάλα

μαγευτική παραλία κοντά στην Αθήνα

ιχθυοκαλλιέργεια 

όμορφη Αττική

Νέα Πέραμος γιγάντιες κατοικίες

Λουτρόπυργος πριν τα διόδια Ελευσίνας

το ναυάγιο πριν τα ναυπηγεία Ελευσίνας

Καθώς ήταν η τελευταία ημέρα του οδοιπορικού και το σώμα μου ήταν φορτωμένο με διάφορες κακώσεις, επέλεξα να οδηγήσω τουριστικά με μεγάλα διαστήματα ορθοπεταλιάς για να ανακουφίσω τα οπίσθιά μου. Μετά τα διόδια Ελευσίνας στην πύλη της Αθήνας, έκανα στον εαυτό μου ψυχολογική ένεση και δια μαγείας ξέχασα του πόνους. Μεταμορφώθηκα για τα τελευταία χιλιόμετρα σε επαγγελματία ποδηλάτη που οδηγούσε με ταχύτητα πάνω από 20 χμ/ώρα σε περιβάλλον αυτοκινητοδρόμου! Ανέβηκα ολόκληρη την ανηφόρα των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, ορθοπεταλιά με μεγάλο δίσκο! 
Έφθασα στον Βοτανικό ξανά μέσω Ιεράς Οδού αφού είχε βραδιάσει με τα ποδηλατικά φώτα αναμμένα. 

Η υποδοχή των συναγωνιστών στην Στέγη Αστέγων ήταν συγκινητική. Ο Μιχαήλ, ο Ευγένιος και ο Γιάννης, καθώς και πολλοί άλλοι γνώριμοι που συνάντησα εχθές το βράδυ μετά από καιρό με συνεχάρησαν για τον άθλο και μου πρόσφεραν το πιάτο φαγητού που δεν είχα φάει ολόκληρη την ημέρα. Αισθάνθηκα προς στιγμή και εγώ ως άπορος νιώθοντας την ζεστασιά και το κουράγιο που προσφέρουν οι πολίτες του Βοτανικού στους Έλληνες που το έχουν ανάγκη. Παρέδωσα την μπλούζα που φορούσα επί 5 ημέρες στον Ευγένιο για να την φυλάξει ως ενθύμιο του άθλου. Άλλωστε η ποδηλατική διάσχιση Πελοποννήσου είχε ως πρωτεύοντα σκοπό την διάδοση του ελληνόφιλου εγχειρήματος της Στέγης Αστέγων.
Ή αντιμετώπιση των συμπατριωτών μας Πελοποννησίων μαθαίνοντας για στην Στέγη Αστέγων ήταν ένθερμη, χαρακτηριστικό του υψηλού φρονήματος των Ελλήνων που κρατούν ακόμη επαφή με την γη τους, τις παραδόσεις και την ένδοξη ιστορία των προγόνων τους. 

Δεν υπόσχομαι πως θα επαναλάβω το οδοιπορικό αυτό και του χρόνου. Νομίζω πως κάποια πράγματα στην ζωή χάνουν την αξία τους όταν παύουν να είναι μοναδικά. Επειδή όμως ως χαρακτήρας είμαι ανοικτός στις προκλήσεις και επειδή στους τομείς του τρεξίματος και ποδηλασίας έχω πλέον αρκετές μαραθώνιες υπερ-εμπειρίες, σκέφτομαι να ακολουθήσω την συμβουλή του φίλου μου Γιώργου στην Κορώνη και να κολυμπήσω τον μεσσηνιακό διάπλου Καλαμάτας - Κορώνης...Ίδωμεν!