01/03/2011 ένας επικήδειος με 5 χρόνια καθυστέρηση

γράφει ο Νίκος Β.

το μίσος έναντι της λογικής

Θλίβομαι ως Έλληνας επειδή δύο φρουροί του νόμου και της τάξης έχασαν την ζωή τους επιτελώντας το καθήκον τους και άλλοι δύο τραυματίστηκαν. Ο θάνατός τους δεν ήταν απλώς ένα δυστύχημα αλλά αποτέλεσμα ανταλλαγής πυροβολισμών με κακοποιούς οι οποίοι ήταν ανώτερα εξοπλισμένοι. Η καταδίωξη του αυτοκινήτου των κακοποιών από τους τέσσερις αστυνομικούς κατέληξε σε μία άνιση μάχη αφού αποδείχθηκε πως οι ληστές έφεραν πυροβόλα όπλα (άγνωστο πόσα) και όχι απλά περίστροφα όπως εκείνοι.

Το αίσθημα του καθήκοντος οδήγησε τους τέσσερις αστυνομικούς στην μάχη δίχως να γνωρίζουν εκ των προτέρων εάν οι αντίπαλοί τους είναι κοινοί ληστές ή επικίνδυνοι δραπέτες φυλακών ή ακόμα σεσημασμένοι τρομοκράτες. Οδηγήθηκαν στην καταδίωξη δίχως να έχουν προεξοφλήσει τα ποσοστά επιτυχίας της αποστολής τους. Αυτό επιτάσσει ο όρκος τους και η πίστη στην δικαιοσύνη που υπηρετούν. Το αποτέλεσμα της καταδίωξης θα μπορούσε να ήταν το οποιοδήποτε, νικηφόρο ίσως με την επιτυχή σύλληψη των ληστών ή και ισόπαλο ακόμα σε περίπτωση διαφυγής τους. Δυστυχώς για τους Έλληνες φρουρούς της έννομης τάξης ήταν το χειρότερο δυνατό.

Δεν θέλω να αναφερθώ στα αίτια της τραγωδίας και στην απόδοση ευθυνών για την καταδίωξη χθες το απόγευμα. Υπάρχουν σίγουρα περισσότερο ειδικοί από εμένα για να αναλύσουν τα ευρήματα της συμπλοκής και να την αναπαραστήσουν με λεπτομέρεια. Τα αποτελέσματα αυτά πιθανόν να μην ανακοινωθούν ποτέ στο ευρύ κοινό, καλύπτοντας ενδεχομένως την χρόνια παθογένεια της ΕΛΑΣ και της εκπαίδευσης των αστυνομικών σε όποια βαθμίδα και αν υπηρετούν. Η ειδησεογραφία μίλησε για 100 πυροβολισμούς από αυτόματο καλάσνικοφ. Από όσο ξέρω από την θητεία μου στον Ελληνικό στρατό, ένα αυτόματο τουφέκι μπορεί να δεχθεί έως 20 περίπου σφαίρες. Αυτό σημαίνει πως κατά την διάρκεια μίας συμπλοκής πρέπει ένα όπλο για να ρίξει 100 σφαίρες να αλλάξει γεμιστήρα 4 φορές ή διαφορετικά να πυροβολούν ταυτόχρονα δύο ή τρία αυτόματα καλάσνικοφ. Η δεύτερη εκδοχή πλησιάζει περισσότερο στην αλήθεια εφόσον δεχθούμε πως η συμπλοκή δεν μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από 3 λεπτά.

Μία παρατήρηση θα ήθελα να κάνω ακόμα για την κάλυψη του γεγονότος χθες αλλά και σε παρόμοια περιστατικά δολοφονίας αστυνομικών. Ο χαρακτηρισμός "παιδιά" που δίνεται για τους νεκρούς αστυνομικούς ηλικίας 23 ετών δεν συνάγει με την πραγματικότητα αφού βιολογικά το παιδί εγκαταλείπει την παιδική ηλικία στα 16 του χρόνια. Είναι προφανές λοιπόν πως ο όρος "παιδιά" χρησιμοποιείται για λόγους έμφασης από τα ΜΜΕ για να τονιστεί το γεγονός πως οι δύο Έλληνες άφησαν την τελευταία τους πνοή στην αρχή της παραγωγικής τους περιόδου που βιολογικά έπεται από την προηγούμενη εφηβική ηλικία. Η χρησιμοποίηση του όρου "παιδιά" εγκυμονεί 2 κινδύνους ή αν θέλετε οδηγεί την κοινή γνώμη σε 2 λανθασμένα συμπεράσματα:

Πρώτον σχετικά με το αξιόμαχο ή την καταλληλότητα των Ελλήνων αστυνομικών. Δεν θα ήταν υπερβολή να θεωρήσει κανείς πως η πλειονότητα των μάχιμων φρουρών του δικαίου και της τάξης (κατ’επέκταση και της χώρας) είναι "παιδιά" που χρήζουν εκπαίδευσης και όχι άντρες που έχουν ήδη εκπαιδευτεί και κριθεί κατάλληλοι για την αντιμετώπιση του εγκλήματος. Είναι ξεκάθαρο πως οι ένοπλοι αστυνομικοί δεν μπορεί παρά να είναι ολοκληρωμένοι άντρες, οικογενειάρχες οι περισσότεροι, με άρτια εκπαίδευση οπλοχρησίας και καταστολής του εγκλήματος. Ο βαθμός της εκπαίδευσής τους φυσικά είναι θέμα εκτενούς συζήτησης από ειδικούς επίσης και όχι από γράφοντα. Ιδιαίτερα εκπαιδευμένοι είναι οι αστυνομικοί που απαρτίζουν την ομάδα ΔΙΑΣ την περισσότερο ευέλικτη και γρήγορη ομάδα της ΕΛΑΣ χάρις στην επιπλέον εκπαίδευσή τους στην οδήγηση δικύκλου σε συνθήκες πόλης. Όταν τα ΜΜΕ τους αποκαλούν συλλήβδην "παιδιά" μόνο κακή υπηρεσία  προσφέρουν στην ΕΛΑΣ αφού η εμπιστοσύνη στην αποτελεσματικότητα των Ελλήνων αστυνομικών αντικαθίσταται από την ανασφάλεια εξαιτίας του "νεαρού της ηλικίας τους". 

Δεύτερον η υπερεκτίμηση από τα ΜΜΕ των "πάνοπλων και αδίστακτων" εγκληματιών πάσης φύσης, από τον κοινό πορτοφολά έως τον σεσημασμένο δολοφόνο-τρομοκράτη έχει σαν φυσικό επακόλουθο την διόγκωση του φόβου του Έλληνα πολίτη και επαγωγικά την αποθράσυνση του κακοποιού ο οποίος έχει απέναντί του έναν φοβισμένο θύμα-πολίτη που δυστυχώς γίνεται εις διπλούν θύμα: Πρώτα από την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ για το αξιόμαχο του προστάτη του (αστυνομία) και ακολούθως από τον θρασύδειλο στις περισσότερες περιπτώσεις κακοποιό – κοινό διαρρήκτη.

Αντί λοιπόν να κλαίμε απλώς για τους συμπατριώτες μας που έχασαν την ζωή τους εν ώρα καθήκοντος και να αγωνιούμε για την δική μας ζωή που προστατεύεται από "παιδιά" αστυνομικούς, ας φερθούμε όπως αρμόζει σε ήρωες – πολεμιστές που έχασαν την μάχη αλλά παραδειγμάτισαν με την θυσία τους άλλους συνάδελφούς τους να γίνουν ικανότεροι και πιο προσεκτικοί στην δίωξη του εγκλήματος. Αντί λοιπόν να φοβόμαστε τους "ικανούς και αδίστακτους" κλέφτες – κακοποιούς, ας θωρακιστούμε με πίστη στην δικαιοσύνη και με γνώση για τα βασικά μέτρα ασφάλειας της οικογένειάς μας και της περιουσίας μας, που δεν θα θέτουν ασφαλώς σε κίνδυνο την ίδια μας την ζωή. Αντί να είμαστε υποχείρια των ΜΜΕ και του αδύναμου κράτους των "δημοκρατών" που μετέτρεψαν την μεταπολιτευτική Ελλάδα σε κακόγουστη ζούγκλα (η ζούγκλα μπορεί να είναι επικίνδυνη αλλά παραμένει όμορφη), χαϊδεύουν το έγκλημα σε όλες του τις μορφές, αποφυλακίζουν πρόωρα, αδειοδοτούν, υποθάλπτουν πολλές φορές κακοποιούς, ενθαρρύνουν παραβατική συμπεριφορά αναρχικών και "αντεξουσιαστών", ας κοιτάξουμε βαθιά στην ψυχή μας και ας ανακαλύψουμε την δύναμη του Έλληνα και της Ελληνίδας που έντεχνα μας αποκρύπτουν.

Μας αποκρύπτουν τα ίδια ΜΜΕ που αποκαλούν "παιδιά" τους αστυνομικούς αλλά και "νεαρούς" τους αναρχικούς που ανελλιπώς καίνε Ελληνικές σημαίες, Ελληνικές περιουσίες της "πλούσιας τάξης", ενίοτε δολοφονούν όπως στην περίπτωση της Μαρφίν καλυμμένοι πίσω από την ατιμωρησία του νεοελληνικού κράτους των παντοδύναμων εργολάβων και των φερέφωνών τους των παντοδύναμων ΜΜΕ. Ας γίνει η θυσία των δύο νέων αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ φωτεινό παράδειγμα για την άτολμη πολιτεία μας και την μαλθακή κοινωνία νεοελλήνων που δημιούργησε. Μια κοινωνία χωρίς ιδανικά και αξιοπρέπεια, με πρωταρχικές αξίες τον αδίστακτο πλουτισμό των καπιταλιστών, αλλά και την φυγόπονη εργασία κατά τα συνδικαλιστικά πρότυπα των μαρξιστών.