το ραπ στην υπηρεσία της παγκοσμιοποίησης

1
Μου τράβηξε την προσοχή το πρόσφατο άρθρο της Μαρίν Λεπέν με τίτλο "Μπορούμε να πούμε οτιδήποτε εναντίον του Εθνικού Μετώπου; Πρέπει να πιστέψουμε πως ναι". 
Διαπίστωσα την αφόρητη ομοιότητα με την πολεμική στην Ελλάδα εναντίον του εθνικισμού και ιδιαίτερα της Χρυσής Αυγής. Διαπίστωσα επίσης πως στην αιχμή του δόρατος βρίσκονται οι "αγνοί καλλιτέχνες και μουσικοί" όπως ο μακαρίτης ο Killah P. (δολοφόνος Παύλος) που κατέστη ο νέος ήρωας της αριστεράς, όντας όμως πριν στο απυρόβλητο να βρίζει και να προτρέπει στην βία εναντίον των "κακών φασιστών και νεοναζί". Τα συμπεράσματα της σύγκρισης αυτής αφήνονται όπως πάντα στην κρίση σας. Μεταφράζει ο Νίκος Β. 

Δεν συνηθίζω να σχολιάζω τις δικαστικές αποφάσεις, πόσο μάλλον να υποδύομαι το δακρυσμένο θύμα. Γνωρίζω εκ πείρας πως η πολιτική σημαίνει ένας αδυσώπητος πόλεμος όπου όλα τα κτυπήματα επιτρέπονται, ιδιαίτερα όταν ο αντίπαλος ανήκει στο Εθνικό Μέτωπο. Ως εκ τούτου δεν μπορώ να παραμείνω σιωπηλή εμπρός στην εντυπωσιακή ετυμηγορία του ποινικού δικαστηρίου της Angouleme, την αθώωση των δύο ράπερ διωκόμενων από την εισαγγελία, που ζητούσαν σε τραγούδι τους "να δουν το κεφάλι μου πεταμένο σε ένα σάκο". 

Αυτή η προτροπή σε δολοφονία άφησε ασυγκίνητους τους δικαστές της έδρας και δεν προκάλεσε την ελάχιστη συμπάθεια στο πολιτικό κατεστημένο. Παραβλέπω το γεγονός πως σήμερα όλα επιτρέπονται εναντίον του Εθνικού Μετώπου, όμως είναι αυτό που θα έπρεπε να μας προκαλεί εντύπωση; Προσωπικά δεν λαμβάνω υπόψιν τέτοιες δικαστικές αποφάσεις που ευτέλισαν αυτήν την παραδοχή μίσους. Ας θυμηθούμε τον Νicolas Bedos που με αποκάλεσε "φασιστική πόρνη", αθώος! Τον Laurent Ruquier που με συνέκρινε με "αχνιστή κουράδα", αθώος! Όλα λοιπόν επιτρέπονται, ακόμη κι όταν ένας ακροαριστερός δημοτικός σύμβουλος με αποκαλεί "γουρούνα" και καλεί να "μου τσακίσουν τα κόκαλα", ή όταν ο δήμαρχος της Νίκαιας Christian Estrosi κατέδειξε το Εθνικό Μέτωπο ως τον "στόχο προς εξαφάνιση του 2017".

Σε ποια δημοκρατία η οποία αξίζει αυτόν τον τίτλο, η προσβολή και η βίαια στοχοποίηση που αξιώνει ένας πρωθυπουργός, η υποκίνηση σε απεχθή εγκλήματα εναντίον της αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο αποκλεισμός του πρώτου σε λαοφιλία κόμματος της Γαλλίας, θα νομιμοποιούντο; Σε ποια δημοκρατία η οποία αξίζει αυτόν τον τίτλο, οι βουλευτές της Αριστεράς υποδέχονται με σαρκασμό και γέλια τις απειλές του Ισλαμικού Κράτους εναντίον του Εθνικού Μετώπου και των υποστηρικτών του; Δεν μπορεί παρά να σκανδαλιστεί κανείς από την αβάσταχτη ελαφρότητα εκείνων που νομιμοποιούν τέτοιες συμπεριφορές στο όνομα της ελεύθερης έκφρασης.

Αυτή η ελευθερία της έκφρασης την οποία στηρίζω σθεναρά, δεν πρέπει να νομιμοποιεί την ελευθερία της χυδαιολογίας, της βωμολοχίας, ακόμη και της βίας ή της προτροπής σε έγκλημα.
Επαναλαμβάνω εμφατικά πως δεν μπορούν όλα να επιτρέπονται εναντίον ενός δημοκρατικού κόμματος, των στελεχών του, των υποστηρικτών του και εκατομμυρίων Γάλλων εκλογέων εξίσου αξιοσέβαστους όσο και οι υπόλοιποι εκλογείς των άλλων πολιτικών κομμάτων. Θα συνεχίσω όπως πάντοτε το πράττω να υπερασπίζομαι την τιμή του κινήματος και των εκλογέων μας, να καταγγέλλω την απαξίωση της φραστικής βίας, έτσι ώστε κανένα παρόμοιο κρούσμα να μην νομιμοποιηθεί και να αρνούμαι να δεχθώ το απαράδεκτο, υπό το πρόσχημα της ελευθερίας της έκφρασης με δύο μέτρα και δύο σταθμά. 

1 σχόλια:

Γιώργος Ελ. Χατζιδάκης είπε...

ΕΥΓΕ!!!

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε ελεύθερα στα ελληνικά παρακαλώ.
Όταν η γλώσσα μας απαγορευτεί ή γίνει δευτερεύουσα ελέω τρόϊκας, το συζητάμε πάλι...