γράφει ο Νίκος Β.
Έρχεται μία ημέρα που η βεβαιότητα γίνεται αμφισβήτηση, η αμφισβήτηση ανησυχία, η ανησυχία φόβος, ο φόβος πανικός και ο πανικός γίνεται πραγματικότητα. Έρχεται μία ημέρα που αντιλαμβάνεσαι πως η ζωή σου έχει αλλάξει τόσο πολύ που δεν θυμίζει καθόλου τα προηγούμενα χρόνια. Αυτή ακριβώς είναι η ημέρα της συνείδησης, η ημέρα της αφύπνισης, η ώρα του συναγερμού. Αφού ξυπνήσεις από τη νάρκη της εικονικής ασφάλειας και της τηλεοπτικής ευμάρειας, τίποτε πλέον δεν μπορεί να σε κάνει να επιστρέψεις εκεί. Η οργή και αγανάκτηση διαδέχεται την ψυχρολουσία, όχι όμως η αγανάκτηση για την οποία άκουγες τα 5 χρόνια του μνημονίου, όχι η οργή του συρμού και της πλατείας, αλλά η δική σου, η ολότελα προσωπική σου οργή.
Η νέα αυτή ψυχολογική κατάσταση όπως όλα τα ισχυρά σοκ του ανθρώπινου οργανισμού διοχετεύει την απαραίτητη αδρεναλίνη που επιδρά προστατευτικά και δίνει την πνευματική διαύγεια και την σωματική εγρήγορση για να ανταπεξέλθεις την δυσάρεστη πραγματικότητα. Τότε βλέπεις καθαρά αυτό που τόσο καιρό άκουγες να μιλούν όμως δεν αφουγκραζόσουν. Τότε ενστερνίζεσαι την φωνή της καρδιάς σου που συμπίπτει πλέον και με την φωνή της λογικής. Έρχεται μία ημέρα που αηδιάζεις με την παλιά κομματική ταυτότητα που σε ταύτιζε με το βρώμικο πολιτικό σύστημα. Η ημέρα που αποχαιρετάς την ελπίδα που λαχτάρισες ψηφίζοντας για ακόμη μία φορά το νέο και το αθώο, το διαφορετικό. Να ξέρεις συμπολίτη μου πως είσαι από τους τυχερούς, επειδή "πέφτοντας από τα σύννεφα", έστω και με τον τρόπο αυτό, έστω και τώρα, απελευθερώθηκες από τα δεσμά του ψεύδους και καλημέρισες την πραγματική ελπίδα. Όχι την ελπίδα που σου διαφήμιζαν οι πολιτικάντηδες τόσα χρόνια αλλά και πρόσφατα, με τον πακτωλό χρημάτων για τηλεοπτικά σποτ, αφίσες και πανώ, κατά τις προεκλογικές εκστρατείες.
Να ξέρεις όμως πως υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί φοβισμένοι συμπολίτες σου που δεν τολμούν να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους για την συνέργεια στο έγκλημα που διαπράττεται επί δεκαετίες στην Ελλάδα. Υπάρχουν χιλιάδες συνέλληνές σου που δεν διαθέτουν το στοιχειώδες σθένος να αναφωνήσουν "δεν θα την ξαναπατήσω, έως εδώ πια, δεν χρωστώ σε κανένα, στα χρόνια που μου απομένουν για να ζήσω θα παλέψω την φαυλοκρατία και το ψεύδος". Ακόμη και μετά 5 χρόνια ξεβρακώματος του κοινοβουλευτισμού. Ακόμη και μετά 5 χρόνια απομυθοποίησης του "δημοκρατικού φρονήματος" της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν εκείνοι και εκείνες που επιμένουν να σκύβουν το κεφάλι αναφωνώντας "και μη χειρότερα, αλίμονο αν χρεωκοπήσουμε, καλύτερα φτωχοί αλλά μέσα στην Ευρώπη... ". Εκείνοι που σβήνουν με αξιοθαύμαστη ευκολία τις καταναλωτικές αναμνήσεις της εποχής των δανείων και του lifestyle. Είναι εκείνοι που βάζουν πάντοτε υπεράνω το "εγώ και το τώρα" παρά το "εμείς και το μέλλον". Εκείνοι για τους οποίους ο πατριωτισμός είναι άυλο ιδεολόγημα και όχι εφαρμοσμένη πολιτική ευημερίας του λαού και όλων των κοινωνικών τάξεων που τον απαρτίζουν. Είναι εκείνοι που κοιμούνται τον βαθύ ύπνο του φιλελευθερισμού και του καθωσπρεπισμού.
Ασφαλώς είναι και εκείνοι που δεν συμβιβάζονται με το μίζερο παρόν και διεκδικούν μία καλύτερη ζωή μόνο και μόνο επειδή "αξίζουμε περισσότερα" και επειδή "ζούμε μία φορά". Αυτοί τουλάχιστον αντιστέκονται στην οικονομική υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, αδιαφορώντας όμως για την εθνική υποβάθμιση, την συνολική εκποίηση και την πολιτιστική αλλοίωση της μητέρας πατρίδας από την λαθρομετανάστευση. Αναφέρομαι στους αριστερούς συμπολίτες μας που πολεμούν τις οικονομικές επιπτώσεις της χρεοκρατίας των μνημονίων, κωφεύοντας όμως για την εθνολογική αλλοίωση και την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας της γενέτειράς τους Ελλάδας. Οι αριστεροί αυτοί συμπολίτες μας δεν κοιμούνται ύπνο βαθύ όπως οι φοβισμένοι μοιρολάτρες που αναφέραμε προηγουμένως. Αυτοί βρίσκονται ακόμα εν υπνώσει βλέποντας έναν άσχημο εφιάλτη, όμως δεν έχουν ξυπνήσει ακόμη. Κάνουν έναν ανήσυχο ύπνο βλέποντας το κακό όνειρο της φτωχοποίησης της ζωής τους, δυστυχώς όμως δεν βλέπουν ξεκάθαρα τον εχθρό της παγκοσμιοποίησης που αγρυπνεί πάνω από την κλίνη τους, στάζοντας πάνω από το κεφάλι τους υπνωτικές σταγόνες μανδραγόρα για να τους κρατά σε καταστολή.
Οι αριστεροί συμπολίτες μας είναι πάντως πιθανότερο να εγερθούν συντομότερα από τον εφιάλτη τους, παρά οι φοβισμένοι καθώς πρέπει φιλελεύθεροι. Είναι ευκολότερο να ξυπνήσει ένας αριστερός Έλληνας και να μετατραπεί σε αγωνιστή της δικαιοσύνης, της αλήθειας και της ελληνικής αρετής, παρά ένας συμβιβασμένος και άγευστος ευρωπαϊστής. Το χρέος όλων των Ελλήνων που αφυπνίστηκαν από τον βαθύ ύπνο της φαυλοκρατίας και του ψεύδους, είναι να φωνάξουν δυνατά στους εν υπνώσει συμπολίτες τους και να τους ξυπνήσουν για τα καλά:
Η νέα αυτή ψυχολογική κατάσταση όπως όλα τα ισχυρά σοκ του ανθρώπινου οργανισμού διοχετεύει την απαραίτητη αδρεναλίνη που επιδρά προστατευτικά και δίνει την πνευματική διαύγεια και την σωματική εγρήγορση για να ανταπεξέλθεις την δυσάρεστη πραγματικότητα. Τότε βλέπεις καθαρά αυτό που τόσο καιρό άκουγες να μιλούν όμως δεν αφουγκραζόσουν. Τότε ενστερνίζεσαι την φωνή της καρδιάς σου που συμπίπτει πλέον και με την φωνή της λογικής. Έρχεται μία ημέρα που αηδιάζεις με την παλιά κομματική ταυτότητα που σε ταύτιζε με το βρώμικο πολιτικό σύστημα. Η ημέρα που αποχαιρετάς την ελπίδα που λαχτάρισες ψηφίζοντας για ακόμη μία φορά το νέο και το αθώο, το διαφορετικό. Να ξέρεις συμπολίτη μου πως είσαι από τους τυχερούς, επειδή "πέφτοντας από τα σύννεφα", έστω και με τον τρόπο αυτό, έστω και τώρα, απελευθερώθηκες από τα δεσμά του ψεύδους και καλημέρισες την πραγματική ελπίδα. Όχι την ελπίδα που σου διαφήμιζαν οι πολιτικάντηδες τόσα χρόνια αλλά και πρόσφατα, με τον πακτωλό χρημάτων για τηλεοπτικά σποτ, αφίσες και πανώ, κατά τις προεκλογικές εκστρατείες.
Να ξέρεις όμως πως υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί φοβισμένοι συμπολίτες σου που δεν τολμούν να κάνουν την αυτοκριτική τους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους για την συνέργεια στο έγκλημα που διαπράττεται επί δεκαετίες στην Ελλάδα. Υπάρχουν χιλιάδες συνέλληνές σου που δεν διαθέτουν το στοιχειώδες σθένος να αναφωνήσουν "δεν θα την ξαναπατήσω, έως εδώ πια, δεν χρωστώ σε κανένα, στα χρόνια που μου απομένουν για να ζήσω θα παλέψω την φαυλοκρατία και το ψεύδος". Ακόμη και μετά 5 χρόνια ξεβρακώματος του κοινοβουλευτισμού. Ακόμη και μετά 5 χρόνια απομυθοποίησης του "δημοκρατικού φρονήματος" της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν εκείνοι και εκείνες που επιμένουν να σκύβουν το κεφάλι αναφωνώντας "και μη χειρότερα, αλίμονο αν χρεωκοπήσουμε, καλύτερα φτωχοί αλλά μέσα στην Ευρώπη... ". Εκείνοι που σβήνουν με αξιοθαύμαστη ευκολία τις καταναλωτικές αναμνήσεις της εποχής των δανείων και του lifestyle. Είναι εκείνοι που βάζουν πάντοτε υπεράνω το "εγώ και το τώρα" παρά το "εμείς και το μέλλον". Εκείνοι για τους οποίους ο πατριωτισμός είναι άυλο ιδεολόγημα και όχι εφαρμοσμένη πολιτική ευημερίας του λαού και όλων των κοινωνικών τάξεων που τον απαρτίζουν. Είναι εκείνοι που κοιμούνται τον βαθύ ύπνο του φιλελευθερισμού και του καθωσπρεπισμού.
Ασφαλώς είναι και εκείνοι που δεν συμβιβάζονται με το μίζερο παρόν και διεκδικούν μία καλύτερη ζωή μόνο και μόνο επειδή "αξίζουμε περισσότερα" και επειδή "ζούμε μία φορά". Αυτοί τουλάχιστον αντιστέκονται στην οικονομική υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, αδιαφορώντας όμως για την εθνική υποβάθμιση, την συνολική εκποίηση και την πολιτιστική αλλοίωση της μητέρας πατρίδας από την λαθρομετανάστευση. Αναφέρομαι στους αριστερούς συμπολίτες μας που πολεμούν τις οικονομικές επιπτώσεις της χρεοκρατίας των μνημονίων, κωφεύοντας όμως για την εθνολογική αλλοίωση και την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας της γενέτειράς τους Ελλάδας. Οι αριστεροί αυτοί συμπολίτες μας δεν κοιμούνται ύπνο βαθύ όπως οι φοβισμένοι μοιρολάτρες που αναφέραμε προηγουμένως. Αυτοί βρίσκονται ακόμα εν υπνώσει βλέποντας έναν άσχημο εφιάλτη, όμως δεν έχουν ξυπνήσει ακόμη. Κάνουν έναν ανήσυχο ύπνο βλέποντας το κακό όνειρο της φτωχοποίησης της ζωής τους, δυστυχώς όμως δεν βλέπουν ξεκάθαρα τον εχθρό της παγκοσμιοποίησης που αγρυπνεί πάνω από την κλίνη τους, στάζοντας πάνω από το κεφάλι τους υπνωτικές σταγόνες μανδραγόρα για να τους κρατά σε καταστολή.
Οι αριστεροί συμπολίτες μας είναι πάντως πιθανότερο να εγερθούν συντομότερα από τον εφιάλτη τους, παρά οι φοβισμένοι καθώς πρέπει φιλελεύθεροι. Είναι ευκολότερο να ξυπνήσει ένας αριστερός Έλληνας και να μετατραπεί σε αγωνιστή της δικαιοσύνης, της αλήθειας και της ελληνικής αρετής, παρά ένας συμβιβασμένος και άγευστος ευρωπαϊστής. Το χρέος όλων των Ελλήνων που αφυπνίστηκαν από τον βαθύ ύπνο της φαυλοκρατίας και του ψεύδους, είναι να φωνάξουν δυνατά στους εν υπνώσει συμπολίτες τους και να τους ξυπνήσουν για τα καλά:
'Ελληνες ψηλά το κεφάλι!
Ξυπνήστε, εγερθείτε, ας ρίξουμε όλοι μαζί τις χούντες των μνημονίων και των τοκογλύφων!
Ο τολμών νικά και το μέλλον του ανήκει!
Η Ελλάδα δεν πρέπει να τελειώσει με εμάς!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε ελεύθερα στα ελληνικά παρακαλώ.
Όταν η γλώσσα μας απαγορευτεί ή γίνει δευτερεύουσα ελέω τρόϊκας, το συζητάμε πάλι...