ιθαγένεια, είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη το γένος;

0
γράφει ο Νίκος Β.

Η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια
Όπως όλοι γνωρίζουμε υπάρχουν Έλληνες που δεν ενδιαφέρονται για την ιθαγένειά τους ενώ αντίθετα την αποποιούνται ή αδιαφορούν για αυτή. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των αντιφασιστών νεολαίων που πολεμούν το ελληνικό έθνος μαζί με όλα τα υπόλοιπα έθνη (;) εμπνεόμενοι από την αναρχοκομμουνιστική ιδεολογία. Άλλο παράδειγμα είναι οι μεγαλοαστοί φιλελεύθεροι συμπατριώτες μας που πρωτίστως ενδιαφέρονται για την ευημερία τους και τις τραπεζικές τους καταθέσεις, αδιαφορώντας για το μέλλον της πατρίδας, δηλαδή της φυλής και της κοινωνικής προκοπής όλων των κοινωνικών τάξεων. Κοινό των αντιφασιστών και των φιλελεύθερων είναι το μέλημά τους για "το παρόν και το εγώ", αντί για"το μέλλον και το εμείς", δηλαδή όσα φάμε και όσα πιούμε και όσα αρπάξει ο κώλος μας.


Το ερώτημα εάν μπορεί να γίνει Έλληνας κάποιος αλλοδαπός, με απασχολούσε καιρό. Αναφέρομαι φυσικά στον άνθρωπο ο οποίος έχει ζήσει και αφομοιωθεί στην Ελλάδα αποδεχόμενος τον πολιτισμό, τις παραδόσεις και έθιμα, την επικρατούσα θρησκεία και γλώσσα. Το εάν γεννήθηκε ή όχι στην Ελλάδα δεν είναι φυσικά ο καθοριστικός παράγοντας. Το εάν γεννήθηκε όμως από Έλληνα γονέα είναι; Συχνά λέμε πως μία εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις, έτσι ένα παράδειγμα μπορεί να υποκαταστήσει πολλές σελίδες κειμένου και θεωρίας σχετικά με το ερώτημα αυτό. Για να μην φλυαρώ με θεωρίες και ιστορικά παραδείγματα, ξεχωρίζω δύο παραδείγματα από την προσωπική μου εμπειρία:

-Η περίπτωση του φιλέλληνα: Φίλη μου Σέρβα παντρεμένη με Έλληνα, δηλαδή αλλόφυλη πλην όμως ομόδοξη, συγκινείται ακούγοντας τον ελληνικό ύμνο, βλέποντας την ελληνική σημαία και τραγουδώντας ελληνικά τραγούδια. Η γυναίκα αυτή μας δήλωσε πως δεν συγκινείται τόσο όταν επισκέπτεται την Σερβία, βλέποντας την σερβική σημαία και διαβάζοντας την σερβική ιστορία, όσο όταν βρίσκεται στην Ελλάδα. Κατέληξε τον συλλογισμό της λέγοντας πως αισθάνεται περισσότερο Ελληνίδα παρά Σέρβα! Δεν μπορώ να δεχθώ πως η γυναίκα αυτή έγινε Ελληνίδα. Είναι όμως φιλέλληνας και κατά την γνώμη μου ένας φιλέλληνας είναι εξίσου χρήσιμος με έναν πατριώτη Έλληνα. Γιατί όχι και περισσότερο, αφού γίνεται πρεσβευτής της Ελλάδας και στην δική του πατρίδα.

Ανθελληνισμός μετά μουσικής
-Η περίπτωση του φιλελεύθερου μεγαλοαστού: Ευκατάστατοι νεοέλληνες μεθυσμένοι από τον υλισμό και την ξενομανία που προκαλεί η ευμάρεια, επαίρονται για την χρήση της αγγλικής γλώσσας και σπρώχνουν τα παιδιά τους να την χρησιμοποιούν ως πρώτη γλώσσα στην καθημερινότητά τους! Το περιστατικό συνέβη ανάμεσα σε τρεις μαθήτριες δημοτικού 9 ετών, στην ακριβοθώρητη Βούλα. Δύο συμμαθήτριες παιδιά Ελλήνων γονέων, οι οποίες είχαν όμως στο σπίτι τους αγγλόφωνη νταντά, έκαναν αυστηρή παρατήρηση στην συμμαθήτριά τους: "You are such an angry Greek" της είπαν όταν το τρίτο κορίτσι διαμαρτυρήθηκε στα δύο πρώτα για την εμμονή τους στην χρήση της αγγλικής γλώσσας στην σχολική τους καθημερινότητα! Σημειωτέον πως το τρίτο κορίτσι μιλούσε επίσης άπταιστα αγγλικά επειδή η μητέρα της είναι Αγγλίδα και ο πατέρας της Έλληνας, παιδί μικτού γάμου δηλαδή.

Από τα παραπάνω προσωπικά παραδείγματα εξάγω τα εξής συμπεράσματα: Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Στην πορεία όμως ενδέχεται να γίνεις είτε Πατριώτης είτε Φιλελεύθερος είτε Ανθέλληνας. Τουναντίον εάν δεν γεννηθείς Έλληνας και αγαπήσεις την Ελλάδα, ενδέχεται να γίνεις φιλέλληνας αλλιώς ελληνολάτρης. Συμπέρασμα: το γένος είναι αναγκαία, όχι όμως και ικανή συνθήκη για να γίνει κάποιος πραγματικός Έλληνας. Εάν ερωτούντο οι Έλληνες ιθαγενείς εάν επιθυμούν να διατηρήσουν την ιθαγένειά τους να είστε βέβαιοι πως το ποσοστό αποδοχής δεν θα ήταν 100%. Η ελληνική ιθαγένεια είναι αδιαπραγμάτευτη και συνδέεται αποκλειστικά με το γένος. Η ελληνική υπηκοότητα όμως είναι συζητήσιμη και οπωσδήποτε πολλοί ξένοι την αξίζουν περισσότερο από κάποιους Έλληνες.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχολιάστε ελεύθερα στα ελληνικά παρακαλώ.
Όταν η γλώσσα μας απαγορευτεί ή γίνει δευτερεύουσα ελέω τρόϊκας, το συζητάμε πάλι...