γράφει ο Νίκος Β.
Ο μήνας Απρίλιος μας χαρίζει δύο σημαντικές εθνικές επετείους. Αμφότερες είναι καταχωνιασμένες κάτω από την σκόνη της εθνοκτόνου μεταπολίτευσης: Η 1η Απριλίου 1955 το κίνημα της ΕΟΚΑ για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και η 21η Απριλίου 1967 το στρατιωτικό πραξικόπημα και η επανάσταση των συνταγματαρχών. Δεν ωφελεί να σταθώ στην σύγκριση της επταετίας με τα άλλα πολιτικά καθεστώτα, ούτε και στα σχέδια του πρωτεργάτη της Γεωργίου Παπαδοπούλου. Το έχουν πράξει πλείστοι συγγραφείς, καθώς επίσης και ο στενός συνεργάτης του, Στυλιανός Πατακός με πλούσια βιβιλιογραφία.
Αναζητώντας τους στίχους του ύμνου της επταετίας, ανακάλυψα τυχαία την επιστολή που απέστειλε ο Μίκης Θεοδωράκης (πότε άραγε προτίμησε να αλλάξει το Μιχαήλ με το όνομα του βασικού ήρωα του Ντίσνεϊ;) προς τον φίλο του και συνεργάτη του Γρηγόρη Μπιθικώτση. To παρακάτω γράμμα εστάλη τον Ιούλιο του 67 εν' οψει της πρώτης εκφώνησης του τραγουδιού που εξυμνούσε την 21η Απριλίου και γράφτηκε από τους Οικονομίδη και Κατσαρό.
Γρηγόρη. Διάβασα με κατάπληξη ότι πρόκειται να τραγουδήσεις στα Δειλινά τον “Ύμνο της Επαναστάσεως”. Νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να καταλαβαίνεις τι πρόκειται να κάνεις. Πόσες ευθύνες επωμίζεσαι και σε τι σοβαρούς κινδύνους μπαίνεις. Κάθισε σπίτι σου με αξιοπρέπεια. Μην γκρεμίζεις με μια κλωτσιά αυτό που χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια. Μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους. Μη ρίχνεις στο βούρκο το όνομά σου και το όνομα των παιδιών σου, που σε λίγο θα ντρέπονται για σένα. Κάνε τον άρρωστο. Φύγε για το εξωτερικό. Εκεί μπορείς ν’ αρχίσεις μια καινούργια καριέρα. Η Μελίνα σε περιμένει. Γιατί αν εσύ ο Μπιθικώτσης, το πρωτοπαλίκαρο του Θεοδωράκη, γίνεις επίσημος τραγουδιστής της Δικτατορίας τραγουδώντας αυτό το άθλιο κατασκεύασμα θα πρέπει να ξέρεις ότι θα γίνεις ο πιο αχάριστος και τιποτένιος προδότης που γέννησε ο Λαός μας. Στο όνομα της φιλίας μας και για χάρη της γυναίκας σου, των παιδιών σου και όλων των αμέτρητων φίλων μας, σε ικετεύω να μ’ ακούσεις για τελευταία φορά. Μετά την Πέμπτη θα είναι αργά. Πάρα πολύ αργά.
Τονίζω με έντονη γραφή τα μνημεία υπεροψίας, έπαρσης και εκφοβισμού του Μίκη απέναντι στο "πρωτοπαλίκαρό του" τον Γρηγόρη. Τα λόγια του Μίκη μου θυμίζουν τον τελευταίο διάβημα του μαφιόζου νονού στον προστατευόμενό του, που τολμά να αμφισβητεί την αυθεντία του. Τέτοιο υπήρξε το μεγαλείο του Μίκη τότε, αλλά και ιδιοσυγκρασία που τον συνοδεύει έως σήμερα στην πολυδαίδαλη πολιτική του σταδιοδρομία. Δεν είναι σύνηθες να λοξοδρομείς πολιτικά από εθνικιστής σε κομμουνιστή σε φιλελεύθερο ειρηνιστή και τέλος σε αριστερό πατριώτη. Η επιστολή του Μίκη προς τον Γρηγόρη δεν στέκει ασφαλώς σε σοβαρή κριτική και γράφτηκε με σκοπό να τον τρομοκρατήσει.
Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης δεν ντράπηκε να τραγουδήσει τον ύμνο της "χούντας των συνταγματαρχών" και ο Μίκης Θεοδωράκης δεν του το συγχώρεσε. Σε ποιόν όμως λογοδότησε ο Μίκης για την μεταπολιτευτική του πορεία που συνοψίζεται ως εξής;
-Το 1978 μετά από πρόταση που δέχτηκε αποφάσισε να κατέβει υποψήφιος δήμαρχος Αθηνών, όμως πάλι δεν κατάφερε να εκλεγεί.
-Το 1981 και το 1985 εξελέγη βουλευτής με το ΚΚΕ.
-Το 1983 του απονέμεται το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.
-Το 1986 βραβεύτηκε με το βραβείο Ιπεκτσί ελληνοτουρκικής φιλίας όπως οι πρωθυπουργοί Τζέφρι Παπανδρέου, Κώστας Μητσοτάκης και η Λιάνα Κανέλη!
Αναμφίβολα Μίκη είσαι ένας πανάξιος μουσικοσυνθέτης. Τί προσέφερες όμως Μίκη πολιτικά στην πατρίδα σου; Μήπως ρώτησες την γνώμη του Γρηγόρη για την πολιτικές σου επιλογές και το έργο σου κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης; Τουλάχιστον του ζήτησες συνγώμμην για την επιστολή σου πριν πεθάνει;
Αναζητώντας τους στίχους του ύμνου της επταετίας, ανακάλυψα τυχαία την επιστολή που απέστειλε ο Μίκης Θεοδωράκης (πότε άραγε προτίμησε να αλλάξει το Μιχαήλ με το όνομα του βασικού ήρωα του Ντίσνεϊ;) προς τον φίλο του και συνεργάτη του Γρηγόρη Μπιθικώτση. To παρακάτω γράμμα εστάλη τον Ιούλιο του 67 εν' οψει της πρώτης εκφώνησης του τραγουδιού που εξυμνούσε την 21η Απριλίου και γράφτηκε από τους Οικονομίδη και Κατσαρό.
Γρηγόρη. Διάβασα με κατάπληξη ότι πρόκειται να τραγουδήσεις στα Δειλινά τον “Ύμνο της Επαναστάσεως”. Νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να καταλαβαίνεις τι πρόκειται να κάνεις. Πόσες ευθύνες επωμίζεσαι και σε τι σοβαρούς κινδύνους μπαίνεις. Κάθισε σπίτι σου με αξιοπρέπεια. Μην γκρεμίζεις με μια κλωτσιά αυτό που χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια. Μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους. Μη ρίχνεις στο βούρκο το όνομά σου και το όνομα των παιδιών σου, που σε λίγο θα ντρέπονται για σένα. Κάνε τον άρρωστο. Φύγε για το εξωτερικό. Εκεί μπορείς ν’ αρχίσεις μια καινούργια καριέρα. Η Μελίνα σε περιμένει. Γιατί αν εσύ ο Μπιθικώτσης, το πρωτοπαλίκαρο του Θεοδωράκη, γίνεις επίσημος τραγουδιστής της Δικτατορίας τραγουδώντας αυτό το άθλιο κατασκεύασμα θα πρέπει να ξέρεις ότι θα γίνεις ο πιο αχάριστος και τιποτένιος προδότης που γέννησε ο Λαός μας. Στο όνομα της φιλίας μας και για χάρη της γυναίκας σου, των παιδιών σου και όλων των αμέτρητων φίλων μας, σε ικετεύω να μ’ ακούσεις για τελευταία φορά. Μετά την Πέμπτη θα είναι αργά. Πάρα πολύ αργά.
Τονίζω με έντονη γραφή τα μνημεία υπεροψίας, έπαρσης και εκφοβισμού του Μίκη απέναντι στο "πρωτοπαλίκαρό του" τον Γρηγόρη. Τα λόγια του Μίκη μου θυμίζουν τον τελευταίο διάβημα του μαφιόζου νονού στον προστατευόμενό του, που τολμά να αμφισβητεί την αυθεντία του. Τέτοιο υπήρξε το μεγαλείο του Μίκη τότε, αλλά και ιδιοσυγκρασία που τον συνοδεύει έως σήμερα στην πολυδαίδαλη πολιτική του σταδιοδρομία. Δεν είναι σύνηθες να λοξοδρομείς πολιτικά από εθνικιστής σε κομμουνιστή σε φιλελεύθερο ειρηνιστή και τέλος σε αριστερό πατριώτη. Η επιστολή του Μίκη προς τον Γρηγόρη δεν στέκει ασφαλώς σε σοβαρή κριτική και γράφτηκε με σκοπό να τον τρομοκρατήσει.
Δεν γνωρίζω εάν υπήρξε έγγραφη απάντηση του μεγάλου τραγουδιστή προς τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη. Μάλλον όμως η επιλογή του Γρηγόρη Μπιθικώτση να τραγουδήσει για πρώτη φορά το τραγούδι της 21ης Απριλίου, ήταν αποστομωτική. Ακολούθως έγινε η ηχογράφηση σε ερμηνεία του Φώτη Δήμα. Δυστυχώς δεν υπάρχει το βίντεο της ζωντανής ερμηνείας του ύμνου στα Δειλινά το 1967, ωστόσο ο Γρηγόρης δεν μετάνιωσε για το "στραβοπάτημά" του και συμμετείχε μαζί με πολλούς καλλιτέχνες στον εορτασμό της πρώτης επετείου της 21ης Απριλίου στο καλλιμάρμαρο στάδιο (στιγμιότυπο στο 2:08 του βίντεο):
Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης δεν ντράπηκε να τραγουδήσει τον ύμνο της "χούντας των συνταγματαρχών" και ο Μίκης Θεοδωράκης δεν του το συγχώρεσε. Σε ποιόν όμως λογοδότησε ο Μίκης για την μεταπολιτευτική του πορεία που συνοψίζεται ως εξής;
-Το 1978 μετά από πρόταση που δέχτηκε αποφάσισε να κατέβει υποψήφιος δήμαρχος Αθηνών, όμως πάλι δεν κατάφερε να εκλεγεί.
-Το 1981 και το 1985 εξελέγη βουλευτής με το ΚΚΕ.
-Το 1983 του απονέμεται το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.
-Το 1986 βραβεύτηκε με το βραβείο Ιπεκτσί ελληνοτουρκικής φιλίας όπως οι πρωθυπουργοί Τζέφρι Παπανδρέου, Κώστας Μητσοτάκης και η Λιάνα Κανέλη!
-Το 1990 εξελέγη βουλευτής με τη ΝΔ.
Αναμφίβολα Μίκη είσαι ένας πανάξιος μουσικοσυνθέτης. Τί προσέφερες όμως Μίκη πολιτικά στην πατρίδα σου; Μήπως ρώτησες την γνώμη του Γρηγόρη για την πολιτικές σου επιλογές και το έργο σου κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης; Τουλάχιστον του ζήτησες συνγώμμην για την επιστολή σου πριν πεθάνει;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχολιάστε ελεύθερα στα ελληνικά παρακαλώ.
Όταν η γλώσσα μας απαγορευτεί ή γίνει δευτερεύουσα ελέω τρόϊκας, το συζητάμε πάλι...