ένα εξαιρετικό απόσπασμα βιβλίου

από το βιβλίο "Χρυσή Αυγή Πολιτικός οδοδείκτης" του Ίωνος Φιλίππου

Η Πόλις είναι απτή και ζώσα φυσική πραγματικότητα, ένας φυσικός οργανισμός, το δένδρο. Γη και ρίζα του, η πατρίδα, γερός κορμός ο λαός. Κλαδιά του ο δήμος (δήμοι και κοινότητες), φυλλωσιά του ο οίκος (η πατριά, η γενεά, οι αεί πελάζοντες ), άνθη οι πολίτες, καρποί, τα έργα πολιτισμού. Η σπορά τους, λίπασμα στην γή της πατρίδας, που οι πλούσιοι χυμοί της αρδεύουν ξανά και ξανά το δένδρο της Πόλεως, ώστε να καρπίζει ολοένα την νέα πολιτιστική συγκομιδή. Οι ιδιώτες, μίσχοι που δεν ανθίζουν, οι στασιώτες, τα παράσιτα που την απομυζούν.

Ο πολίτης έχει ως έργο του το καθήκον και το χρέος και στοχεύει στην Σχέση προς τον Όμοιο μέσω της θυσίας του Εαυτού. Ο πολίτης είναι φιλόπολις.
Ο ιδιώτης έχει ως εργαλείο του το δικαίωμα και το κέρδος και στοχεύει στο Χρήμα (την κινητή εμπορευματική υλική αξία) μέσω της ιδιοκτησίας του Ομοίου. Ο ιδιώτης είναι άπολις.
Ο στασιώτης έχει ως όπλο του το προνόμιο και το όφελος και στοχεύει στην Εξουσία μέσω της προστασίας του Εαυτού και της θυσίας του Ομοίου. Ο στασιώτης είναι αρνησίπολις.

Και το πολίτευμα; Η πολιτεία, η τυραννίδα, η δημοκρατία; Το πολίτευμα είναι το φύραμα, “η ορθή αναλογία φωτός, ύδατος, αέρος και χώματος” το περιβάλλον μέσον, η ατμόσφαιρα που ανασαίνει η Πόλις, δηλαδή η φύσις όπου η Πόλις φύεται. Η δημοκρατία είναι μια δηλητηριασμένη φύσις, που αποξηραίνει την Πόλι, καταλύει τον πολιτισμό της, μαραίνει τα άνθη της, φυραίνει και μαραγκιάζει τον λαό και την πατρίδα. Για να υψώσουμε την Πόλι πρέπει να ζήσει η πατρίδα. Για να ζήσει η πατρίδα πρέπει να πεθάνει η δημοκρατία. 

Πολιτεία είναι το πολίτευμα εκείνο στο οποίο άρχει ο πολίτης. Στην Πολιτεία αρτιώνεται η κοινωνία των πολιτών.
Τυρρανίδα ή Δεσποτεία είναι το πολίτευμα εκείνο στο οποίο άρχει ο ιδιώτης. Τέτοιο πολίτευμα είναι κάθε –αρχία, όπως μοναρχία, ολιγαρχία, πολυαρχία (οχλοκρατία), αναρχία και ιεραρχία.
Δημοκρατία είναι το πολίτευμα εκείνο στο οποίο άρχει ο στασιώτης. Δηλαδή ο επιτήδειος ιδιώτης που υποδύεται τον πολίτη.

Στο ανθρωποπλαστείο της ιστορίας ο πολίτης είναι το άνθος του δήμου, ο ιδιώτης το λίπασμα και ο στασιώτης το παράσιτο. Ο πολίτης οικίζει την Πόλι, πολιτίζει και πολεμά και μέσω των ώριμων καρπών της, των έργων πολιτισμού, έργων θεωρίας, επιστήμης, τέχνης και πολιτικής, που την καταξιώνουν ως μέγα καθίδρυμα παιδείας, οιακίζει τον ουρανό. Γίνεται δηλαδή υψίπολις και εξωθεί την Πόλι στο άθλημα της αθανασίας. Ο λόγος και η δικαίωση του δήμου είναι η Πόλις, το θεμέλιο και το βάθρο του δήμου είναι η πατρίδα και ο λαός. 

Μόνον η Πολιτεία ως πολίτευμα υψώνει την Πόλι. 

Η Τυραννίδα και η Δεσποτεία την ταπεινώνουν και η Δημοκρατία την καταλύει. 

Η δημοκρατία είναι η θεραπαινίδα του αρνησιπόλιδος ατόμου.