πατρίδα και θρησκεία

γράφει ο Νίκος Β.

Η πατρίδα – το έθνος – η φυλή είναι η «θρησκεία πάνω από όλες τις θρησκείες», την οποία ευλαβικά πρέπει να ασπάζονται οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο. Στην περίπτωση των Ελλήνων ο Θεός της Ελλάδας λοιπόν πρέπει να οδηγεί την σκέψη και την δράση μας. Μόνο αυτός μπορεί να συνθέσει τους πατρώους Θεούς και τον θεάνθρωπο Χριστό (όχι τον θεό-προστάτη των Ιουδαίων Γιαχβέ) και να εμφυσήσει το κουράγιο που χρειάζεται ο Γραικός - Έλληνας μέσα στην πολεμική καταιγίδα του διεθνισμού. Εν μέσω του χαλασμού των εθνών από τους αόρατους κοσμοκράτορες του τοκισμού του χρήματος, μόνο ο Θεός της Ελλάδας εγγυάται την σύμπνοια την αγωνιστικότητα και εν τέλει τη Νίκη. Μην ψάξετε να βρείτε τον Θεό αυτό σε εκκλησία ή αρχαίο ναό, βρίσκεται παντού και είναι μέσα μας. Είναι η αγάπη της πατρίδας και της Ελληνικής φυλής που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά με το αίμα. Είναι η αγάπη και η ανιδιοτελής προσφορά για τον συνέλληνα σε ολόκληρη την χρονική κλίμακα, παρελθόν, παρόν, μέλλον. Μόνο όταν η φιλοπατρία ταυτιστεί με την θεολατρεία θα ξεπεράσουμε το δίλημμα θρησκεία ή πατρίδα. Το δίλημμα είναι επίπλαστο και επ’ουδενί δεν πρέπει να διχάζει τον Έλληνα ο οποίος ξεκίνησε στο βάθος των χιλιετιών με την αρχαία θρησκεία της Θεογονίας και συνέχισε να πορεύεται στην βυζαντινή ιστορική περίοδο με ορόσημο τον Χριστιανισμό. Ακολούθως αναγεννήθηκε και αναστηλώθηκε από την οθωμανική κατοχή και πάλι με την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, τους νεομάρτυρες και την αγάπη στην Παναγία και τον Χριστό, «υπέρ πίστεως και πατρίδος».

Η πατρίδα δεν είναι αφηρημένη έννοια ή ευφυολόγημα όπως πολλοί αρέσκονται να την χλευάζουν. Είναι απολύτως χειροπιαστή έννοια, αφού εντός των πλαισίων της ευνομούμενης και ισχυρής πατρίδας, ο πολίτης, ιθαγενής ή γενικά υπήκοος, έχει δικαίωμα στην ασφάλεια, μόρφωση, εργασία και κατ’επέκταση την ψυχική και υλική ευμάρεια. Με μία ισχυρή πατρίδα (έθνος, χώρα και κράτος) υπάρχει σεβασμός από, αλλά και προς τις γείτονες χώρες, ειρήνη και ευκαιρίες για ανάπτυξη και ευημερία. Υπάρχει δικαιοσύνη και σεβασμός στους νόμους από τους πολίτες αντί - αναρχία, παιδεία για τους νέους αντί τεμπελιά και φυγομαχία, ασφάλεια αντί εγκληματικότητας. Το ισχυρό εθνικό κράτος είναι το μόνο που μπορεί να εξασφαλίσει οριοθέτηση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του πολίτη αφού δημιουργεί κράτος με κύρος το οποίο όλοι οι πολίτες σέβονται και υπηρετούν με την δίκαια φορολογία και την στρατιωτική θητεία και προσφορά.  

Ο πατριωτισμός δεν μπορεί παρά να είναι μόνο εθελοντικός και σε καμιά περίπτωση επαγγελματικός, επειδή πηγάζει από την ανάγκη για την ανιδιοτελή προσφορά στον συνέλληνα. Αντίθετα ο διεθνισμός – κομμουνισμός στηρίζεται στην χρηματοδότηση ή την έμμισθη υπηρεσία των «ταξικών συντρόφων». Αυτή η χρηματοδότηση εξασφαλίζεται συστηματικά από τα σκοτεινά αφεντικά της Σιωνιστικής παντοκρατορίας που απεργάζονται την εξαφάνιση των εθνών προς αντικατάσταση από ανίσχυρα σύνολα ομογενοποιημένων καταναλωτών – υπαλλήλων που δεν θα εναντιώνονται στις βουλές τους. Άλλες φορές όταν η σκοτεινή χρηματοδότηση δεν επαρκεί και εκτός από την φανερή πολυετή χρηματοδότηση του κοινοβουλίου, οι ίδιοι οι κομμουνιστές γίνονται καπιταλιστές στήνοντας κερδοσκοπικές εταιρείες στην Ελλάδα (εκδόσεις) και Κύπρο (καφεκοπτεία). Ο εθνικιστής – πατριώτης αρνείται να αποδεχθεί ως μέσο χρηματοδότησης του αγώνα του τις «απαλλοτριώσεις» των αναρχικών σε πολυκαταστήματα και τράπεζες και οποιαδήποτε άλλης μορφής εξευγενισμένη κλοπή. Η ουσιώδης αντίθεση αυτή μεταξύ εθνικιστών και αναρχικών στην ιδεολογία και υλοποίηση του αγώνα τους έγκειται στο διαφορετικό κόσμο που οραματίζονται. Οι αναρχικοί-κομμουνιστές-διεθνιστές φαντασιώνονται την αταξική κοινωνία χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς πλουτοκράτες και καταπιεσμένους εργάτες, χωρίς οποιαδήποτε ανισότητα. Αυτή πράγματι βρίσκεται μέσα στα σωφρονιστικά καταστήματα και ίσως αυτός είναι ο λόγος που η δράση των αναρχικών τους οδηγεί μοιραία στις φυλακές. Δεν είναι τυχαίο πως μέσα στην φυλακή  μπορεί κανείς να συναντήσει τους Έλληνες αναρχικούς να «ευτυχούν και να συναδελφώνονται» με αλλοδαπούς εγκληματίες για να αποδράσουν κατόπιν και να διαπρέψουν σε νέες ληστείες και εγκλήματα έξω από την φυλακή! Οι πατριώτες αντίθετα οραματίζονται την φυσιολογική αριστοκρατία με αξιοκρατικά κριτήρια και ύψιστη αρχή την δικαιοσύνη που πηγάζει από την ισονομία και όχι την τυφλή εξομοίωση ατόμων με διαφορετικές ικανότητες και υποδομή.

O πατριωτισμός είναι αναπόφευκτο να υπερισχύσει του διεθνισμού γιατί απλούστατα πολλαπλασιάζεται επί τον αριθμό των εθνών – κρατών στα οποία βρίσκει φυσιολογική αποδοχή και ανάπτυξη. Φυσικά τα εθνικιστικά κινήματα διαφορετικών χωρών μπορούν να έρθουν σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, ιδιαίτερα όταν τα έθνη τα οποία τα απαρτίζουν υπήρξαν εχθροί στο παρελθόν, ως γειτονικά έθνη με ιστορικές διαφορές ή χώρες με αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα. Ο διεθνισμός μαζί με την αναρχία και την ελευθεριότητα είναι το ιδεολογικό σύστημα που στηρίζεται στην διεθνή ειρήνη μέσω της κατάργησης των συνόρων και εθνοτικών συνόλων. Ως τέτοιο μπορεί και ασφαλώς ποδηγετείται από διεθνή συμφέροντα κυρίως οικονομικά, που εκφράζονται σχεδόν πάντοτε από την παγκόσμια τραπεζική - Σιωνιστική πλουτοκρατία. Αναρωτιέται κανείς γιατί το κράτος του Ισραήλ επιφυλάσσει μόνο για τον εαυτό του την προστασία της φυλετικής του συνέχειας και ομοιογένειας, την αυστηρή προστασία των συνόρων του και τον εκδιωγμό έναντι των γηγενών Παλαιστινίων, ενώ την ίδια στιγμή διακηρύττει και χρηματοδοτεί σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο: την αναρχία (αντεξουσιαστές – οργανώσεις antifa, indymedia), τον αντιρατσισμό και την λαθρομετανάστευση (σορο-ιδρύματα open society foundation), τις σεξουαλικές παρεκτροπές (παρελάσεις ομοφυλόφιλων στην Ευρώπη), την ελευθερία των επιλογών στην χρήση ναρκωτικών ουσιών (φεστιβάλ αντιαπαγόρευσης) και λοιπών ψυχασθενειών (γάμοι μεταξύ ομοφυλοφίλων, νομιμοποίηση κτηνοβασίας, παιδοφιλίας); Αναρωτήθηκε κανείς γιατί τα τραπεζικά ιδρύματα δανείζουν αφειδώς τα πολιτικά κόμματα του σε Ελλάδα και Ευρώπη και που καταλήγουν ο πακτωλός των δανείων αυτών εκτός από την ρυπογόνο αφισοκόλληση και τις κομματικές σκηνοθετημένες γιορτές και συνέδρια;

Η παγκοσμιοποίηση (ή αλλιώς νέα τάξη πραγμάτων ή αλλιώς παγκόσμια διακυβέρνηση) σκοπό έχει να ομογενοποιήσει τον πληθυσμό της γης δημιουργώντας δι-ηπειρωτικές μετακινήσεις ανθρώπων εκεί από όπου ασφυκτιούν πληθυσμιακά και οικονομικά, προς πλουσιότερες και πιο αραιοκατοικημένες περιοχές. Φυσιολογικά η ισλαμική ανατολή χωρίς αναπτυξιακή υποδομή και ευκαιρίες απασχόλησης, με ανεξέλεγκτο ρυθμό γεννήσεων και χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, είναι ο ιδανικός τροφοδότης ανθρώπινου δυναμικού στην χριστιανική δύση που παρουσιάζει τα ακριβώς αντίθετα δημογραφικά και οικονομικά χαρακτηριστικά. Αυτό είδαν εγκαίρως και γνωρίζουν άριστα οι σοφοί της Σιών και παγκόσμιοι κυρίαρχοι που έντεχνα από τον 19 αιώνα ξεκίνησαν με ιδεολογήματα και οργανώσεις να απεργάζονται τα σχέδια της εθνολογικής αλλοίωσης και εποικισμού της Ευρώπης. Αρχικά με την αναζήτηση του καταλληλότερου τόπου για την δημιουργία τους Εβραϊκού κράτους μέσα στην Ευρώπη (Ρωσία, Γερμανία, Ελλάδα, Κύπρος). Αργότερα όμως αφού πραγματοποιήθηκε ο προαιώνιος πόθος της ανασύστασης του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, το σχέδιο Καλέργκι τέθηκε σε εφαρμογή εκ νέου για τον αφανισμό της Ευρώπης με τον ισλαμοποίηση εξ΄ανατολών όπως προείπα.

Στην Ελλάδα του 2013 αργά αλλά σταθερά και ο πιο δύσπιστος αντιλαμβάνεται τα σχέδια που επιφυλάσσουν για την πατρίδα μας οι παγκόσμιοι κυρίαρχοι και οι υποτακτικοί τους ελληνόφωνοι πολιτικοί αριστερά και δεξιά του πολιτικού τόξου ή καλύτερα λαστιχένιας καμπύλης. Τόσο ελαστική είναι αυτή η καμπύλη που μπορούν τα άκρα της να «ακουμπήσουν» με την εφαρμογή της κατάλληλης εξωτερικής πίεσης, εκμηδενίζοντας τις ιδεολογικές «διαφορές» των κομμάτων που την απαρτίζουν, τόσο ώστε να τις ξεπεράσουν και να συγκυβερνήσουν έστω μετά την δεύτερη εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου 2012 (άραγε γιατί δεν συμφώνησαν να συνθέσουν την εγχώρια τρόϊκα τον Μάϊο 2012, ένα μήνα μόλις πριν αφού πάλι μπορούσαν); Τόσο ελαστικό και μαλακό είναι αυτό το πολιτικό τόξο που με το τέντωμα της χορδής του στα χέρια των παγκόσμιων κυριάρχων του χρεο-τραπεζικού κατεστημένου και των μασόνων υπηρετών του, προσπαθεί να εκτοξεύσει το μοιραίο βέλος στην καρδιά του Ελληνικού έθνους.

Χρέος όμως των Ελλήνων στο αίμα και στην ψυχή, είναι να κόψουμε την χορδή του τόξου αυτού, να απομυθοποιήσουμε την κοινοβουλευτική δημοκρατία και τους πολιτικάντες-θεματοφύλακές της. Αργά αλλά σταθερά ο Έλληνας αφυπνίζεται και διαπιστώνει έντρομος την πραγματική δικτατορία και την σαπίλα που έκρυβε τόσες δεκαετίες ο φλοιός της φανταχτερής δημοκρατίας των διεφθαρμένων κυβερνητών, που υποτίθεται πως προστάτευαν τον λαό από την ανελευθερία και την καταστολή των δικαιωμάτων του. Πάση θυσία να υπερνικήσουμε τον φόβο μας απέναντι στο μολυσμένο αυτό δύσμορφο τέρας με την καπιταλιστική καρδιά και την σοσιαλιστική λαλιά του "φιλάνθρωπου και δημοκράτη", προτάσσοντας την μόνη ιδεολογία – όπλο που μας έχει προικίσει η φύση: Κάποιοι θα το αποκαλέσουν έθνος, κάποιοι φυλή, άλλοι Ελληνική ηρωική ιστορία. Εγώ θα το πω με μία λέξη που όλοι αγαπάμε και όλους μας συγκινεί, την πατρίδα μας! Χρέος των Ελλήνων πάντοτε με όπλο την ισχυρή πατρίδα τους είναι όμως και να εμπνεύσουν την πατριδολατρεία και στα υπόλοιπα έθνη της Ευρώπης για να αποτινάξουμε την σκλαβιά του χρυσού και του τόκου, να φυσήξουμε μακριά τα σύννεφα της πλουτοκρατίας, να απελευθερώσουμε πρώτα τους εαυτούς μας από την καταδυνάστευση του χρέους και των αριθμών. Οι Έλληνες οφείλουμε πάλι να βρεθούμε πρωτοπόροι της αντίστασης, στον παγκόσμιο αυτό πόλεμο κατά πολλούς τρίτο παγκόσμιο.